Hond Max herinnert aan familie Levie

Op 28 oktober 1942 wordt de Joodse familie Levie vanuit hun huis in Spijkenisse weggevoerd door de Duitsers. Hun trouwe viervoeter Max blijft alleen achter en doolt dagenlang rond het huis, jankend en wachtend op de terugkeer van zijn baasjes. Joop van der Hor is een actie gestart om een bronzen beeld te laten maken van de hond Max. “Max is een symbool van wat er in de oorlog is gebeurd en wat we nooit mogen vergeten.”

De familie Levie is een heel gewoon gezin uit Spijkenisse, een boerendorp met 2.500 inwoners, onder de rook van Rotterdam. Vader Salomon is veehandelaar en in het benedenhuis aan de Voorstraat heeft hij een kleine slagerswinkel. Zijn vrouw Mina staat achter de toonbank. Ze zijn lid van de plaatselijke middenstandsvereniging en gaan samen met andere winkeliers regelmatig op stap. Ze hebben twee kinderen, Charles en Elly, en in huis woont ook nog tante Jaantje. Charles gaat iedere dag met de tram naar de middelbare school in Hellevoetsluis en hij speelt trompet in het plaatselijke muziekkorps. Elly gaat naar de lagere school om de hoek.

Geen afscheid
In de avond van 27 oktober 1942 wordt er hard op de deur van de slagerij gebonsd. Salomon krijgt van de politie de mededeling dat ze zich klaar moeten maken voor transport naar Duitsland en een dag later wordt het gezin weggehaald. Via Kamp Westerbork gaan ze op transport naar het oosten. In Duitsland stopt de trein en moeten de jongere mannen onder wie Salomon en Charles uitstappen. Zonder dat ze afscheid van elkaar kunnen nemen, rijdt de trein verder met als eindbestemming Auschwitz. Moeder Mina (56), dochter Elly (10) en tante Jaantje (78) worden direct
na aankomst, op 5 november 1945 vergast. Vader Salomon (50) en zoon Charles (15) komen terecht in een werkkamp in Duitsland en sterven door uitputting, kort na elkaar rond 31 maart 1943.

Terugkeer Max                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               De trouwe hond Max blijft alleen achter en wordt een paar dagen later door een bevriende familie in huis genomen. Oud-politieman Joop van der Hor is geraakt door het verhaal van de familie Levie en wil de hond Max als bronzen beeld terugbrengen bij het woonhuis en de slagerij van de familie. “Max staat voor mij symbool voor alle Joodse mensen die hier in de omgeving zijn weggehaald. Zo’n beeld trekt natuurlijk de aandacht en kinderen zullen natuurlijk aan hun ouders vragen wat de hond betekent. En zo willen we dat het verhaal doorverteld wordt.”
Beeldhouwer Tineke Nusink is al druk bezig met het ontwerp, maar om het beeld te maken is geld nodig. “Met een speciale stichting en sponsoracties willen we dat voor elkaar krijgen.” Het is de bedoeling dat de bronzen Max in oktober terugkeert bij de slagerij. Op de dag dat het precies tachtig jaar geleden is dat de familie is weggevoerd. De trouwe herdershond Max, nog altijd wachtend op zijn baasjes.

Wilt u meehelpen om het beeld van Max te realiseren?

Maak uw bijdrage over op:
IBAN: NL36 INGB 000 744 3734
t.n.v. Stichting Mens Centraal o.v.v. beeld Max.

Initiatiefnemer Joop met een miniatuurbeeld van ‘Max’