Wens in vervulling: slapen onder de sterrenhemel

Suze Meijer (95 jaar) uit Amsterdam heeft geen tijd om achter de geraniums te zitten, “Voor corona zwom ik iedere week in het zwembad, zo blijf ik in beweging”, vertelt Suze. Zwemmen heeft ze door corona al een tijd moeten missen, maar gelukkig heeft ze andere hobby’s. Zo leest ze veel boeken en fietst ze regelmatig naar vrienden, die ze dan buiten ontmoet en begroet met een ellenboog, “Als we allemaal gevaccineerd zijn, gaan we snel weer knuffelen”.

De lockdown heeft Suze ook wel aan het denken gezet, want sommige maatregelen deden haar toch terugdenken aan de tweede wereldoorlog, “Die tijd was vreselijk! De razzia’s, het geweld…ik heb het allemaal gezien. ‘ s Avonds moesten we thuis alles verduisteren, zodat de vijandelijke vliegtuigen geen zicht kregen op de stad. Dat was vrij angstaanjagend, maar daardoor kon je wel mooi de sterrenhemel bekijken. Daarna heb ik de sterren nooit meer zo mooi gezien.”

Sterrenkubus

Nederland staat nog altijd in de top 3 van meest verlichte landen ter wereld. “Zo donker als toen in de oorlog, is het in Amsterdam nooit meer geweest”, vult Suze aan.
En om een glimp op te kunnen vangen van de sterren, moet het aardedonker zijn.
Daarom gingen we voor Suze opzoek naar het donkerste plekje in Nederland. En die vonden we als snel bij erfgoed Bossem in het Overijsselse Lattrop-Breklenkamp. Daar kun je overnachten in een sterrenkubus met een glazen koepel in het plafond, waardoor je vanuit je bed de sterren kunt zien.

We zoeken Suze op in Amsterdam en overhandigen haar een boek over het heelal. “Ik heb veel boeken, maar deze heb ik niet eerder gezien, hij is prachtig”.
Daarna vertellen we Suze over de sterrenkubus, “Wat een uniek idee. En even weg uit de stad, daar kijk ik zo naar uit”. Over wie Suze dan mee wilt nemen, hoeft ze niet lang na te denken, “Mijn kleindochter, Monique, natuurlijk. Wij hebben al vaker reisjes samen gemaakt en zij is altijd wel in voor wat gekkigheid.”

Overnachting

Suze staat bepakt en bezakt klaar om aan dit avontuur te beginnen.
Ook kleindochter, Monique (54), vindt het een bijzondere dag, “Mijn oma en ik lijken op elkaar. Zij is alleen iets spiritueler dan ik. Ik ben van het aardse, de natuur. Gezien haar hoge leeftijd, kan dit zomaar onze laatste reis samen zijn.”
Eenmaal aangekomen bij de sterrenkubus, kijkt Suze haar ogen uit, “Ik zie dat we zelfs een sterrenhemel op het plafond hebben. Dus als het donker is, slapen we -ongeacht of het nou helder is buiten of niet- onder een prachtige sterrenhemel”.