Ooit werden ze als Nederlander in Nederlands-Indië geboren. Ouderen met een Nederlandse naam die Nederlands spreken en zich Nederlander voelen. Maar toen Indonesië in 1949 onafhankelijk werd en alle Indische Nederlanders naar Nederland vertrokken, mochten zij niet mee. Het gaat om indo’s. Oftewel, Indische Nederlanders.
Ze konden destijds niet aantonen dat ze Nederlander waren, omdat ze door de oorlog hun identiteitspapieren waren kwijtgeraakt. Ze waren daarom niet welkom in Nederland en moesten in Indonesië blijven.
Deze achterblijvers leven sindsdien in armoede. Recht op een pensioen of AOW hebben ze niet. En het gevoel van afwijzing door Nederland is er nog steeds. Jan Slagter bezocht vorig jaar, samen met Francine Tammeling uit Arnhem een aantal ouderen in Bandung en Jakarta en riep hulp in van de kijker.
Dankzij de vele donaties zijn de leefomstandigheden van de ouderen in een jaar tijd verbeterd. Zo bezocht Jan Slagter vorig jaar Pieter Wattimena die in een klein hok woonde en dringend medische zorg nodig had. Jan zoekt Pieter weer op, nu in blakende gezondheid en in een nieuw huis.