Eenzaamheid is het grootste niet zichtbare probleem voor ouderen in Nederland en daarbuiten. Maar in landen als Moldavië, Albanië en Bulgarije komt daar nog een probleem bij. De armste ouderen zijn er niet alleen eenzaam, ze wonen in vervallen krotten, eten soms dagenlang alleen maar besjes en moeten ‘s winters sneeuw smelten om water te krijgen. Koud, ziek, hongerig en ook nog eenzaam. MAX Maakt Mogelijk vraagt uw aandacht voor ouderen aan wie echt níemand denkt.

Gezien worden
Voor het tv-programma MAX Maakt Mogelijk, waarin het werk van de gelijknamige stichting wordt getoond, bezoekt Jan Slagter vele ouderen in Oost-Europa die in extreem slechte omstandigheden leven. Menigmaal hebben deze mensen niemand. Geen partner of kinderen die ze helpt. Geen sociale dienst of instantie die ze ondersteunt. Geen huisarts of thuiszorg die aan de bel kan trekken als het niet goed lijkt te gaan. En geen of nauwelijks inkomen uit pensioen. Maar één ding hebben deze ouderen wel. En dat is dat ze op een of andere manier zichtbaar zijn. Ze worden bijvoorbeeld opgemerkt door buurtgenoten, opmerkzame stichting- of gemeente medewerkers. En daarom kan voor deze ouderen, dankzij donaties van de kijker, een project worden opgezet. Van huisjes renoveren, thuiszorg, tafeltje-dekje, gaarkeukens, verzorgingshuizen en gezondheidscentra in Moldavië, Roemenië, Albanië, Kosovo, Bulgarije en Hongarije tot pensioentjes uitkeren in Ethiopië en Indonesië. MAX Maakt Mogelijk maakt daarin geen onderscheid in afkomst of religie en kijkt alleen naar inkomen en basisbehoeften als bed, bad en brood.
Ondanks de vele projecten zijn er nog altijd ouderen die buiten de boot vallen, omdat niemand van hun bestaan af weet. Ze hebben zelf geen contact met de buitenwereld omdat ze daar bijvoorbeeld fysiek niet toe in staat zijn.

In die situatie zit ook de 76-jarige Gjeci uit Albanie. Gjeci is weduwe en leeft samen met haar gehandicapte zoon Ardjan. Anders dan in Nederland zijn er in Albanië geen vanzelfsprekende voorzieningen om Ardjan te verzorgen. Een hoog-laagbed, tillift, thuiszorg, niets. Maar dat is het laatste waar deze vrouw van 76 zich druk om maakt. Het krot waarin ze woont lekt. Gjeci en Ardjan slapen en leven met hun jas aan. Ardjan ligt ’s winters daarom bijna de hele dag met zijn dekens over zijn hoofd in bed. Er is een oude kachel, maar om die te verwarmen moet er hout gehakt worden door Gjeci. Maar door de kou en tocht in het huis is ook zij vaak ziek. Met een pensioen van 45 euro per maand kan er geen hulp worden betaald. Moeder en zoon liggen daardoor soms dagenlang op bed, zonder eten of zorg. Het enige bezit is een ezel en een geit. Dankzij die melk kunnen moeder en zoon in ieder geval overleven.

Jan Slagter: ‘’Ik zou zo graag deze individuele ‘gevallen’ direct helpen, maar ook wij kunnen dat niet zomaar doen. Mensen die doneren aan bijvoorbeeld de vergeten Indischen in Bandung of aan de gaarkeuken in Moldavië geven geld specifiek voor dat project en de ouderen daar. Dat noemen wij geoormerkte donaties en wij kunnen geen aanspraak maken op die ontvangen donaties en bestemmen  voor dit soort ellendige individuele situaties. Heel graag vraag ik u daarom Gjeci in Albanie en nog 21 andere ouderen in acute nood te helpen. Voor ieder van deze ouderen is onze hulp ingeroepen maar zonder uw steun kunnen wij deze niet bieden. Helpt u daarom deze ouderen die niet opgenomen zijn in een project en aan wie niemand denkt!’’

Status Project

Dit project is afgerond.

Alle projecten